Ciekawostki-Wojenne

Czy wiesz , że...

W czasie bitwy o Anglię szczególnie uciążliwe dla Brytyjczyków były nieustanne naloty niemieckich bombowców. Alianccy myśliwcy robili, co mogli, by bronić ludność cywilną przed spadającymi niemieckimi bombami. Mimo formalnego zwycięstwa w bitwie powietrznej Anglia ciągle była zagrożona. Od października 1940 roku nad wyspy sunęły wyprawy bombowców Luftwaffe, które równały z ziemią setki budynków w miastach zlokalizowanych głównie na wybrzeżu. Co więcej, Niemcy prowadzili szeroko zakrojone badania nad pociskami zautomatyzowanymi, które programowano na cele w Wielkiej Brytanii. Zaawansowane prace nad programami V-1 i V-2 przynosiły szczególne efekty w drugiej fazie konfliktu zbrojnego. RAF starał się przeciwdziałać agresywnej kampanii powietrznej przeciwnika. Już w 1938 roku utworzono dowództwo balonów zaporowych, które w czasie II wojny światowej powszechnie wykorzystywano do ochrony miast i celów wojskowych. Zapory balonowe rozmieszczano w najbliższej odległości od potencjalnych obiektów-celów, utrudniając w ten sposób samolotom wroga bombardowanie. Szczególną skuteczność notowano w odpieraniu ataków bombowców nurkujących. Balony tworzyły system zapór połączonych stalowymi linami. Zapory utrzymywano w wielu miejscach do końca wojny, zwłaszcza w obliczu zagrożenia ze strony bezzałogowych pocisków z napędem odrzutowym V-1 i V-2. Warto dodać, że już 15 września 1940 roku rozpoczęto formowanie polskiej jednostki wykorzystującej balony zaporowe. Polska Eskadra Balonowa chroniła głównie szkockiego miasta Glasgow, a następnie Zatoki Firth of Forth. Jej członkowie brali również udział w ochronie statków.

Czy wiesz , że...

W lutym 1945 roku Amerykanie i Japończycy walczyli w jednej z ostatnich, a jednocześnie najbardziej krwawych bitew kampanii na Pacyfiku. Walki o Iwo Jimę miały utorować amerykańskiej armii drogę do wysp macierzystych Japonii. Jak się później okazało, były przedostatnim przystankiem na drodze do Tokio. W kwietniu US Army została zaangażowana w bitwie o Okinawę. Jednym z kluczowych punktów obrony Iwo Jimy było wzgórze Suribachi, na które bezskutecznie próbowali się wedrzeć Amerykanie. Gdy wreszcie 23 lutego przełamali japońską obronę, na szczycie pojawiła się szóstka żołnierzy z Korpusu Piechoty Morskiej, którzy zatknęli tam charakterystyczną amerykańską flagę. Moment wbijania w ziemię podstawy proporca został uwieczniony przez dziennikarza wojennego Joe Rosenthala. Wkrótce fotografia stała się jednym z symboli kampanii na Pacyfiku. Zdjęcie po dziś dzień uznawane jest za jeden z najważniejszych, a jednocześnie najlepiej rozpoznawanych obrazów z czasów II wojny światowej. Rosenthal otrzymał za nie Nagrodę Pulitzera. Harlon Block, Franklin Sousley i Michael Strank uwiecznieni na zdjęciu nie dożyli końca kampanii. Zginęli kilka dni później, jeszcze w czasie walk o Iwo Jimę. Ich trzej pozostali koledzy Rene Gagnon, Ira Hayes i John Bradley wrócili bezpiecznie do kraju.

Czy wiesz , że...

Douglas Bader, jeden z brytyjskich asów myśliwskich, przeszedł do historii jako jeden z nielicznych lotników, którzy swoje podniebne zwycięstwa odnosili bez nóg.

W 1931 roku w czasie wykonywania jednej z ewolucji stracił kontrolę nad samolotem. Przeżył, ale wypadek przypłacił utratą obu nóg. Niecałe 10 lat później znowu zasiadł za sterami maszyny, by siać popłoch w szeregach wroga.Pilot odnosił wiele zwycięstw.Dobra passa skończyła się w sierpniu 1941 roku. Bader musiał ewakuować się z trafionego Spitfire’a nad okupowaną przez Niemców Francją. Podczas próby opuszczenia kabiny jedna z protez zakleszczyła się, co zmusiło lotnika do jej wypięcia i pozostawienia w samolocie. Niemcy potraktowali jeńca z niezwykłym szacunkiem. Adolf Galland, dowódca jednostki, której udało się przechwycić Badera, szybko zaprzyjaźnił się z kolegą po fachu.